Yalnızlık Paylaşılmaz, Paylaşılırsa Yalnızlık Olmaz.

üniversite zamanlarında elimden düşürmediğim mizah dergisinden en çok güldüğüm kişiydi Atilla Atalay. Ve onun Sıdıka'sından Eray'ından başka arada yazdığı insanın yüreğine işleyen deli öykülerini de keser, cüzdanında saklardım. Bir gün kitap fuarına  geldi Ankara'ya ben de elime aldığım ilk kitabı ona imzalattım. Günlerce elimden düşürmediğim ve o "yüreğime dokunan" öykülerden birinin girişinde yazıyordu aşağıdaki dizeler.. 

Bir seviyi anlamak
Bir yaşam harcamaktır
Harcayaksın...  

hemen gittim kitabı buldum.. yuvarlağın köşeleri.. yanında yalnızlık paylaşılmaz.. ikisini de aldım hatta 3 tane aldım birisini de sevdiğim kıza hediye ettim. (amaaaaan aradan kaç yıl geçti okursa okusun, üstelik o zaman da söylemiştim ona onu sevdiğimi..) her bir dizesini 3 kere 4 kere okudum, ne anlam dolu sözcükler... nedir o tek dize bile binbir düşünce diyarının kapısını açan muhteşem şiirler.

ne kadar güzel günlerdi ne şiir dolu günler.. Edip Cansever'lere Attila İlhan'lara hele Ümit Yaşar'a açılan ne güzel bir kapıdır benim için bu iki kitap.... Bin yıl yaşa ölümsüz Özdemir Asaf.. 

seni saklayacağım inan
yazdıklarımda, çizdiklerimde,
şarkılarımda, sözlerimde.

sen kalacaksın kimse bilmeyecek
ve kimseler görmeyecek seni,
yaşayacaksın gözlerimde.

sen göreceksin, duyacaksın
parıldayan bir sevi sıcaklığı,
uyuyacak, uyanacaksın.

bakacaksın, benzemiyor
gelen günler geçenlere,
dalacaksın.

bir seviyi anlamak
bir yaşam harcamaktır,
harcayacaksın.

seni yaşayacağım, anlatılmaz,
yaşayacağım gözlerimde;
gözlerimde saklayacağım.

bir gün, tam anlatmaya..
bakacaksın,
gözlerimi kapayacağım..
anlayacaksın.